O μύθος της Μέριλιν Μονρόε παραμένει ζωντανός μέχρι σήμερα, αφού η φλόγα που άναψε με την παρθενική της εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη («Dangerous Years», 1947), καίει ακόμη: από το «Μερικοί το Προτιμούν Καυτό» και τα «Επτά Χρόνια Φαγούρα» μέχρι την τελευταία ταινία της φιλμογραφίας της («Οι Αταίριαστοι», 1961) η Μέριλιν δεν παύει να σκορπά το ξόρκι της στους ανυποψίαστους σινεφίλ.Με αφορμή την επανέκδοση της κομεντί «Οι Άνδρες Προτιμούν τις Ξανθιές», αναζητήσαμε μερικές από τις κινηματογραφικές στιγμές στις οποίες έλαμψε η αδικοχαμένη ντίβα και σας τις παρουσιάζουμε:
Aρχετυπική γραμματέας στο «Monkey Business» (1952)
Είναι ξανθιά, είναι θεόχαζη, είναι πανέμορφη και είναι γραμματέας. Ο Χάουαρντ Χοκς κάνει την αρχή και βάζει τη Μονρόε στο πλευρό του Κάρι Γκραντ ως τη θεά με το iq ραδικιού και το αποτέλεσμα είναι ξεκαρδιστικό. Κάποια στιγμή, στην αρχή της ταινίας, ο Κάρι Γκραντ της λέει πως έρχεται πολύ νωρίς στη δουλειά για να λάβει το αμίμητο «Mr. Oxley's been complaining about my punctuation, so I'm careful to get here before nine.» (λογοπαίγνιο με τις λέξεις punctuation=στίξη, punctuality= ακρίβεια, συνέπεια)
Tραγουδά το «Diamonds Are a Girl's Best Friend» στο «Οι Άνδρες Προτιμούν τις Ξανθιές» (1953)
Η Λόρελαϊ Λι, την οποία ενσαρκώνει, γίνεται αμίμητη φιγούρα απληστίας, αποδεικνύοντας πως η Μέριλιν όχι μόνο δεν είναι η χαζή ξανθιά που τη θέλει το Χόλιγουντ, αλλά μπορεί και να εμπνεύσει καλλιτέχνες σχεδόν μισό αιώνα μετά - σαν τη Μαντόνα, που βάσισε το βίντεο του «Material Girl» στην ερμηνεία της. Κι αν η Τζέιν Ράσελ υποτίθεται πως ήταν το πρώτο όνομα της ταινίας, η Μέριλιν ήταν εκείνη που βγήκε θριαμβεύουσα, κάνοντας περήφανο τον σκηνοθέτη Χάουαρντ Χοκς, που πίστεψε σ'αυτήν.
Γυναίκα-δηλητήριο και αντικείμενο του πόθου στην εναρκτήρια σκηνή του «Νιαγάρα» (1953)
Tα γυμνά μέρη του κορμιού της, η ναζιάρικη πόζα της, τα κατακόκκινα χείλη και -σε μετέπειτα σκηνή της ταινίας- το λικνιστό περπάτημα που έγινε σήμα-κατατεθέν της, την εκτόξευσαν στην πρώτη θέση των ανδρικών φαντασιώσεων και στην απόλυτη ενσάρκωση των απαγορευμένων ηδονών. Στο δράμα του Χένρι Χάθαγουεϊ, παίζει την ανικανοποίητη σύζυγο που προσπαθεί να παρασύρει τον δύστυχο, ζηλιάρη σύζυγο στο θάνατό του. Μετά από αυτή την εναρκτήρια σκηνή, μάλλον κανείς δεν αμφέβαλε αν ήταν η Μέριλιν το κορίτσι για το οποίο αξίζει να πεθάνεις.
Ο αεραγωγός του μετρό σηκώνει το άσπρο φόρεμα στο «Επτά Χρόνια Φαγούρα» (1955)
Πόσο πιο εμβληματικό από αυτό; Αν και η σκηνή εντός της ταινίας δε λέει πολλά, στην καμπάνια προώθησής της οι αντίστοιχες φωτογραφίες είχαν τεράστια επιτυχία, μετατρέποντας το ενσταντανέ σε σημαία της ποπ κουλτούρας. Για χάρη της ιστορίας, αξίζει να αναφερθεί πως ο ζηλιάρης Τζο ντι Μάτζιο είχε συνοδεύσει την τότε σύζυγό του Μέριλιν σε εκείνο το γύρισμα, από το οποίο και είχε φύγει έξαλλος. Μέχρι την κυκλοφορία της ταινίας, στην οποία η Μονρόε ερμηνεύει τη φαντασίωση του παντρεμένου γείτονά της (αλλά και των απανταχού αρσενικών), ο γάμος της με το αστέρι του μπέιζμπολ ήταν παρελθόν.
Αναλύοντας τις σχέσεις στο «Μερικοί το Προτιμούν Καυτό» (1959)
Σε μία από τις πιο διάσημες κωμωδίες όλων των εποχών, ο Μπίλι Γουάιλντερ θέλει τη Μονρόε αντικείμενο του πόθου, σέξι γατούλα και καλή φίλη ταυτόχρονα -κι εκείνη ανταπεξέρχεται έξοχα στον ρόλο. Ανάμεσα σε δύο άνδρες μουσικούς μεταμφιεσμένους σε γυναίκες, κι ενώ ο ένας από αυτούς (ο Τόνι Κέρτις, στο σαξόφωνο) είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της, η Μέριλιν αποκαλύπτει την καταστροφική αδυναμία της για τους παίχτες σαξόφωνου και το σπιράλ επιθυμίας που την οδηγεί κάθε φορά κοντά τους για να καταλήξει: «Βλέπεις; Δεν είμαι και πολύ έξυπνη!»
Στα χέρια με τον Κλαρκ Γκέιμπλ στους «Αταίριαστους» (1961)
O μύθος της Μέριλιν Μονρόε παραμένει ζωντανός μέχρι σήμερα, αφού η φλόγα που άναψε με την παρθενική της εμφάνιση στη μεγάλη οθόνη («Dangerous Years», 1947), καίει ακόμη: από το «Μερικοί το Προτιμούν Καυτό» και τα «Επτά Χρόνια Φαγούρα» μέχρι την τελευταία ταινία της φιλμογραφίας της («Οι Αταίριαστοι», 1961) η Μέριλιν δεν παύει να σκορπά το ξόρκι της στους ανυποψίαστους σινεφίλ.Με αφορμή την επανέκδοση της κομεντί «Οι Άνδρες Προτιμούν τις Ξανθιές», αναζητήσαμε μερικές από τις κινηματογραφικές στιγμές στις οποίες έλαμψε η αδικοχαμένη ντίβα και σας τις παρουσιάζουμε:
Aρχετυπική γραμματέας στο «Monkey Business» (1952)
Είναι ξανθιά, είναι θεόχαζη, είναι πανέμορφη και είναι γραμματέας. Ο Χάουαρντ Χοκς κάνει την αρχή και βάζει τη Μονρόε στο πλευρό του Κάρι Γκραντ ως τη θεά με το iq ραδικιού και το αποτέλεσμα είναι ξεκαρδιστικό. Κάποια στιγμή, στην αρχή της ταινίας, ο Κάρι Γκραντ της λέει πως έρχεται πολύ νωρίς στη δουλειά για να λάβει το αμίμητο «Mr. Oxley's been complaining about my punctuation, so I'm careful to get here before nine.» (λογοπαίγνιο με τις λέξεις punctuation=στίξη, punctuality= ακρίβεια, συνέπεια)
Tραγουδά το «Diamonds Are a Girl's Best Friend» στο «Οι Άνδρες Προτιμούν τις Ξανθιές» (1953)
Η Λόρελαϊ Λι, την οποία ενσαρκώνει, γίνεται αμίμητη φιγούρα απληστίας, αποδεικνύοντας πως η Μέριλιν όχι μόνο δεν είναι η χαζή ξανθιά που τη θέλει το Χόλιγουντ, αλλά μπορεί και να εμπνεύσει καλλιτέχνες σχεδόν μισό αιώνα μετά - σαν τη Μαντόνα, που βάσισε το βίντεο του «Material Girl» στην ερμηνεία της. Κι αν η Τζέιν Ράσελ υποτίθεται πως ήταν το πρώτο όνομα της ταινίας, η Μέριλιν ήταν εκείνη που βγήκε θριαμβεύουσα, κάνοντας περήφανο τον σκηνοθέτη Χάουαρντ Χοκς, που πίστεψε σ'αυτήν.
Γυναίκα-δηλητήριο και αντικείμενο του πόθου στην εναρκτήρια σκηνή του «Νιαγάρα» (1953)
Tα γυμνά μέρη του κορμιού της, η ναζιάρικη πόζα της, τα κατακόκκινα χείλη και -σε μετέπειτα σκηνή της ταινίας- το λικνιστό περπάτημα που έγινε σήμα-κατατεθέν της, την εκτόξευσαν στην πρώτη θέση των ανδρικών φαντασιώσεων και στην απόλυτη ενσάρκωση των απαγορευμένων ηδονών. Στο δράμα του Χένρι Χάθαγουεϊ, παίζει την ανικανοποίητη σύζυγο που προσπαθεί να παρασύρει τον δύστυχο, ζηλιάρη σύζυγο στο θάνατό του. Μετά από αυτή την εναρκτήρια σκηνή, μάλλον κανείς δεν αμφέβαλε αν ήταν η Μέριλιν το κορίτσι για το οποίο αξίζει να πεθάνεις.
Ο αεραγωγός του μετρό σηκώνει το άσπρο φόρεμα στο «Επτά Χρόνια Φαγούρα» (1955)
Πόσο πιο εμβληματικό από αυτό; Αν και η σκηνή εντός της ταινίας δε λέει πολλά, στην καμπάνια προώθησής της οι αντίστοιχες φωτογραφίες είχαν τεράστια επιτυχία, μετατρέποντας το ενσταντανέ σε σημαία της ποπ κουλτούρας. Για χάρη της ιστορίας, αξίζει να αναφερθεί πως ο ζηλιάρης Τζο ντι Μάτζιο είχε συνοδεύσει την τότε σύζυγό του Μέριλιν σε εκείνο το γύρισμα, από το οποίο και είχε φύγει έξαλλος. Μέχρι την κυκλοφορία της ταινίας, στην οποία η Μονρόε ερμηνεύει τη φαντασίωση του παντρεμένου γείτονά της (αλλά και των απανταχού αρσενικών), ο γάμος της με το αστέρι του μπέιζμπολ ήταν παρελθόν.
Αναλύοντας τις σχέσεις στο «Μερικοί το Προτιμούν Καυτό» (1959)
Σε μία από τις πιο διάσημες κωμωδίες όλων των εποχών, ο Μπίλι Γουάιλντερ θέλει τη Μονρόε αντικείμενο του πόθου, σέξι γατούλα και καλή φίλη ταυτόχρονα -κι εκείνη ανταπεξέρχεται έξοχα στον ρόλο. Ανάμεσα σε δύο άνδρες μουσικούς μεταμφιεσμένους σε γυναίκες, κι ενώ ο ένας από αυτούς (ο Τόνι Κέρτις, στο σαξόφωνο) είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της, η Μέριλιν αποκαλύπτει την καταστροφική αδυναμία της για τους παίχτες σαξόφωνου και το σπιράλ επιθυμίας που την οδηγεί κάθε φορά κοντά τους για να καταλήξει: «Βλέπεις; Δεν είμαι και πολύ έξυπνη!»Στην τελευταία της ερμηνεία, η Μέριλιν τα έδωσε όλα σε έναν δραματικό ρόλο αποδεικνύοντας πόσο μεγάλο μέλλον είχε σε ένα είδος στο οποίο δοκιμάστηκε ελάχιστα. Δουλεύοντας στο σενάριο του συζύγου της, Άρθουρ Μίλερ, ενσαρκώνει μία γυναίκα που παλεύει να κάνει τους άνδρες να δουν πέρα από το κορμί και το πρόσωπό της. Η ενστικτωδώς παθιασμένη ερμηνεία της στο πλάι του συζύγου που απορρίπτει (Κέβιν ΜακΚάρθι), του κατεστραμένου καβαλάρη ροντέο (Μοντγκόμερι Κλιφτ) αλλά κυρίως του εραστή τον οποίο επικρίνει (Κλαρκ Γκέιμπλ) δίνουν στους «Αταίριαστους» τη σπίθα που κάνει το φιλμ κλασσικό. Το γεγονός ότι η Μέριλιν παλεύει με τον Γκέιμπλ στη μέση της ερήμου είναι απλά το κερασάκι σε αυτή την πικρή, πολύ πικρή, τούρτα.
...Ακολουθεί album φωτογραφείων από την ζωή της μεγάλης ντίβας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου